Anime Review: The God of High School

Vorig jaar had ik mijn voorspellingen gedaan over de shows die zomer 2020 voor m’n plaat zijn geschoven. Ik kan gelukkig met 100 procent zekerheid zeggen dat ik zo’n 75 procent gelijk had! De overgebleven 25 procent moet ik helaas aan The God of High School geven. Deze anime loopt tegen een groot probleem aan waar ik de anime-community toen weinig tot niet over heb gehoord. Mild spoilers ahead, obviously.

Voor mensen die het nog niet wisten, The God of Highschool is een adaptation van Yongje Park’s Koreaanse Webtoon The God of High School. Het is een Supernatural Martial Arts Shonen Battle-anime (een hele mond vol) over het “God of High School Tournament”. In dit tournament vechten hoofdpersonages Jin Mori, Han Daewi en Yoo Mira om nummer één te worden.

Mo-cap animatie-spektakel

Allereerst de animatie: die is écht top. De personages vloeien over je scherm heen als water en gevechten voelen aan alsof er echt gewicht aan zit. In een anime zoals Dragon Ball heb je twee onmogelijk sterke mannen die gewoon energie naar elkaar gooien verspreid over 17 afleveringen, en voor iemand die van vechtscenes houdt is daar gewoon vrij weinig aan. (Shout-out naar de 4 mensen die nog over Dragon Ball praten.) The God of Highschool gooit het over een andere boeg: het animatieteam heeft gebruik gemaakt van acteurs in Mocap-suits die spectaculaire vechtscenes nabootsen. Wat je hierdoor krijgt zijn een aantal heerlijke vechtscenes waarbij je je hersenen lekker op nul kunt zetten.

Zo breekbaar als Melba toast

Wat er dan weer minder top is, is het verhaal. Lokale edgelord en bad guy Mujin Park organiseert een toernooi om te zien wie de sterkste tiener is. Een plotdevice dat meteen in het water valt omdat er meerdere bad guys meedoen die hun tienerfase ruim overstegen zijn. De winnaar van het toernooi krijgt zijn of haar meest dierbare wens als realiteit. Klinkt interessant, maar de meeste side-characters hebben een achtergrondverhaal dat zo breekbaar is als stuk melba toast en zijn na 5 minuten screen time verslagen. Vervolgens zie je ze nooit meer terug.

De pacing van het verhaal is ook echt matig. Ik hoef niet te zien hoe Yoo Mira, de vrouwelijke protagonist, gaat trouwen met een willekeurige makker die alleen die aflevering verschijnt. Toch is dit het enige dat er gebeurt in aflevering 4! Ik ben hier ook maar gestopt met wekelijks wachten op een nieuwe aflevering, zodat ik ze in één keer achter elkaar kon bingen. Mijn conclusie is dat een gemiddelde hentai diepere backstory-elementen heeft dan hier.

Wandelende shonen-trope

Een echte misser zijn overigens ook de characters. Jin Mori, het hoofdpersonage van het verhaal, is een wandelende shonen-trope. Hij vecht alleen mee om “sterker te worden” en dat is zijn enige motivatie tot bijna het einde van de anime. Hij zou beter kunnen werken aan z’n slappe achtergrondverhaal…

Han Daewi is daarentegen iets interessanter, hij heeft namelijk een zeer goede vriend die hij ziet als broer. Deze ligt in het ziekenhuis met een terminale ziekte en Daewi doet mee aan het toernooi om zijn vriend te genezen. Toffe backstory, maar daar blijft het ook bij: nadat zijn broer overlijdt is Daewi er gewoon om een derde wiel te zijn.

Yoo Mira houdt haar moreel tot het bittere eind, ze is de laatste persoon op aarde die de vechtsport van haar familie heeft gemasterd en wilt het aan zoveel mogelijk mensen leren. Zeer nobel, totdat je haar iets beter leert kennen en ze gewoon een enorm slecht geschreven vrouw blijkt, die als enige character-traits heeft dat ze geilt op spieren en irritant doet tegen iedereen om haar heen. Je wordt er snel moe van…

Het wachten niet waard…

Ik heb zelf de Webtoon niet gelezen, maar ik heb wel gehoord dat de seizoensfinale het hoogtepunt is voor nu, en dat het pas enkele webtoon-chapters later echt beter wordt. Ik kan me na de afgang van dit seizoen niet voorstellen dat iemand daarop zit te wachten. Al met al een diep trieste vertoning, vooral na het andere webtoon-fiasco van Tower of God. Hard pass.